Na miss ko ang feeling ng ulan...

Matapos ang matinding sikat ng araw na sinasabi sa balita na ito ang pinakamatiniding tag-araw. Bigla kong naisip ang global warming. Sobrang ramdam ko ang pagkakaiba ng init last year at ngayon. Sa totoo lang ayaw ko ng ulan, mas gusto ko pa ang mahangin kahit maaraw. Nagdadala kasi ng baha ang ulan, tapos sakit, tapos kamatayan.

Pero ang ulan pala ay biyaya lalo na sa tigang na lansangan na aspalto. Naisip ko na kaibigan ko rin ang ulan, na miss ko din agad ang pagligo sa ulan. Marami pang alaala ang bumaha sa pagpatak ng ulan sa kalye at sa aming bahay. Mas marami ang masasayang alaala na dala nito. Na-insipre pa pala ako. kaya tignan niyo balik blog ako. Kahit nung una ayoko kasi ayaw ko nga ng ulan. Sabi ni Bob Ong, nagsusulat lang siya kapag umuulan (tama po ba ang basa ko? o nag-iislusyon lang ako), hindi ko alam kung joke ba yun o seryoso basta tumatak sa isip ko yun nung nabasa ko.

At dahil patapos na ang buwan na ito, marami ang magbabago. Tila signos ang ulan sa babahang biyaya sa amin. Darating na ulan ng pagpapala. Biglang kumati ang kanang palad ko. Hindi naman karaniwan na nangyayari yun unless na may magandang mangyayari sa totoo lang, sa katunayan hindi ako mapamahiin pero alam ko kapag nangyari yun pahiwatig na yun ng isang magandang pangyayari.

Na-alala ko pala na ang dami ko palang hahabulin... mga contest, mga papel, mga preperation ko para sa aking kaarawan. Haay, ang buhay talaga... buti na lang day off ko na bukas. Makakahinga na ako ng maluwag... sa tingin ko

Tapos nang umulan, padilim na rin ang kalangitan, at ang tangan ko ay ang pag-asa na ihinatid sa akin ng ulan.

Reclamation Project.
SLOW .... MAN WORKING

Haaay... parang bahay na matagal ko nang hindi na puntahan. Na miss ko rin palang site na ito. At dito nagsimula ang lahat lahat ng kalakohan ko sa buhay at sa blog. Sa katunayan ang original na name nito ay fokkersplace.blogspot.com, ni-rename ko na lang para masaya. Ika nga, ang hindi lumingon sa pinang galingan ay may hindi nagbayad (weh, korni). Anyway, Its recharging to see my FIRST blog ever. Aba ang haba ng sinulat ko...


lets start!!!

...
haba no? at tignan mo naman kung saan na ako nakaabot, at ano pa kaya ang maabot ko? Baka sa susunod na taon itong blog na ito ang ookrayin ko ng bagong blog in the future. Awww.. the mysteries of life. At dahil na balikan ko muna ang blogspot na ito ay upang ayusin ang network ko bilang blogger, pati na ang buhay ko. Kung dati suber bihira akong mag post dahil sa computer shop pa ako nag tataype, eh ngayon na may laptop na ako (sosyal at ang yabang). Ang blogspot na ito ay ang tatayuan ko ng updates sa aking mga ginagawa sa lahat, especially sa mga sinulat ko. Natutuwa ako dahil marami na akong nakikilalang blogger groups, tapos ang walang kamatayang friendster, facebook, multiply, at twitter (as of 10:20 AM, March 4, 2009). Kaya if ever na may mangyaring (illusyong) book lauch or anything about me, mas mainam na dito ko na lang ilagay. Bukas pa rin ang tahanan kong ito para sa iyong mga komento, suggestions and all that dito. Yes, para akong carrinderiang bukas sa nais kumain.
Mga kapatid, iwasan lang po natin ang plagarism at awayan. Parang awa niyo na mahirap na ang Pilipinas at ang mundo , kaya huwag na po tayong magdagdag ng gulo pa. Eh pwede naman maging masaya ang lahat eh. O siya, siya maglilinis muna ako dito kaya, bahala muna akong maglagalag sa cyberspace, at dumaan din kayo sa iba ko pang blogs , baka andun ang hinahanap niyo. Ok, ingat! (insert John Llyod smile *click*)