God is Great...

Its what our brother Muslims always say in their prayers and actually its also the creed that I could say now. These days are actually in my favor. He never lets me down. Although I believe its still my dreams are still a long way to go, I think I am on the right path, and let not me be lose the way again.
I know the past few days were also days of tribulations and mournings. Good People lost, tragic calamities and accidents, never-ending war and conflict. However, there is still hope that will take away all of the sufferings. Today, I also prayed for thanksgiving, the kind of prayer we always forget. I hope these things will continue for the better. I am not a charismatic leader, or preacher. I am not a priest nor a pastor. I am just a servant, and I would always say to him...

You are my master, and I am your faithful servant

and he would answer...

Do not be afraid I am with you...

This is my reflection...
so what is yours?

Skit... accomplished

It was a hectic week for me in the past few days. I had to really work on a skit that I proposed for the Ka-talk youth forum event. And it ended well. I dont have regrets because I was the one who volunteered for that, just needed support, although I handed most of the expenses, actually, nahihiya ako sa mga cast ko dahil kahit busy na sila sa work at school nakapunta sila sa practice at pati sa event ng hindi nagrereklamo, sabi ko nga we wil meet sometime to celebrate what they worked for, so I want to give them most of the credit. To name them, they are Yuli, Fatti, and Joseph, all of them are my org mates in MAGWAYEN, the theater arts group of PLM. The event was great specially the speaker who used the scenes of the skit to explain the topic, which is actually the Eucharist (sounds religous, but really it was really interesting). As of now, I will focus on my enrollement for an online school plus apply for another job.
Also, even the skit being a success, I would still note some learnings in acting and theater with our performance (I was also part of the cast, I had no choice), there were still dead air, no interaction with the audience, irrelevant adlibs , technical problems etc. All of these were noted, also it was my first time to do a skit in a bigger audience. And I know all of them also had some slips, thats forgivable, no harm done. What I would say if I would see them online or by text is saying, kudos!
And also this performance also inspired me write again. To finish my other works. I knew it was just something that would get me kicking again. Its a writer's sickness, and I would even call it sloth. Moreover, again I'm back at this blog, improving myself. Reminding also the reason I bought my laptop, to write.
I know that my blogs are not of that big-time people in the cyberspace, but It would be good to know that someday, if ever I will be successful in my carreer, I will look back at this blog and see what I have become. If there will be an opportunity if more people will see it, why not? It may also open a mind from a milliom readers (I love exaggerating). Guys, I not different from you. If I do inspire, hope you make yourself an inspsiration for others....

Clash of the Passion

medyo may dilemma ako ngayon sa pinagagawa ko sa buhay. Marami akong gustong gawin pero hindi ko alam kung saan magsisimula. Mahilig talaga ako sa pagsusulat, pagdro-drowing, pag-arte, pagsasayaw at pagkanta. Pero sa tingin ko ang nahaharnest kong  talent ay ang pag drodrowing, siguro dahil mas nauna akong magdrowing kaysa magsulat. Sa ngayon hiatus na naman ang mga sulatin ko, pero kahit paano dahil din dito mas lumawak ang imahinasyon ko at tila mas ginanahan ako sa pagsusulat. Kaya siguro muli akong nagsusulat ng ganito ng walang pakundangan. Malaya. 

Hindi ko pinagsisihan o minamata ang aking talento, bigay sa akin ito. At mayroon akong responsibilidad na gamitin ito para sa ikabubuti.  Ako lang siguro ang may problema kung saa at paano ko ilulugar ang mga ito. Sa totoo lang gusto kong mapasa ang aking talento sa susunod na henerasyon, kung aabot man ako sa kanila. Pero syempre habang buhay pa ako dapat gumawa na ako.  Marami pa akong gustong marating. Sa pagkapanalo nga ng isang direktor na pinoy sa Cannes ay nakakainspire, matagal din niyang pinuhunan ang kanyang talento at nagbunga nga ito ng parangal mula sa patimpalak na iyon.  

Sa araw na ito, nais kong bumalik sa writer mode, balik sa pagbabasa, pagsusulat, pag-iimagine ng kung anu-anong bagay na talagang "out of the box". Nakakatawa man, pero nakatulong sa akin ang panonood ng Phienas ng Ferb ng Disney Channel. Bawat araw ng summer vacation nila may ginagawa silang out of this world na mga inventions, events at discoveries.  Dapat yun ang gawin ko, araw araw dapat may ginagawa akong mahalaga. Hindi man kasing bonga ng ginawa nila, at least may patutunguhan. Tulad ng site na ito, medyo napabayaan ulit pero may araw na babalikan ko ito para magdagdag, mag-ayos at magbago. 

yey!

Na miss ko ang feeling ng ulan...

Matapos ang matinding sikat ng araw na sinasabi sa balita na ito ang pinakamatiniding tag-araw. Bigla kong naisip ang global warming. Sobrang ramdam ko ang pagkakaiba ng init last year at ngayon. Sa totoo lang ayaw ko ng ulan, mas gusto ko pa ang mahangin kahit maaraw. Nagdadala kasi ng baha ang ulan, tapos sakit, tapos kamatayan.

Pero ang ulan pala ay biyaya lalo na sa tigang na lansangan na aspalto. Naisip ko na kaibigan ko rin ang ulan, na miss ko din agad ang pagligo sa ulan. Marami pang alaala ang bumaha sa pagpatak ng ulan sa kalye at sa aming bahay. Mas marami ang masasayang alaala na dala nito. Na-insipre pa pala ako. kaya tignan niyo balik blog ako. Kahit nung una ayoko kasi ayaw ko nga ng ulan. Sabi ni Bob Ong, nagsusulat lang siya kapag umuulan (tama po ba ang basa ko? o nag-iislusyon lang ako), hindi ko alam kung joke ba yun o seryoso basta tumatak sa isip ko yun nung nabasa ko.

At dahil patapos na ang buwan na ito, marami ang magbabago. Tila signos ang ulan sa babahang biyaya sa amin. Darating na ulan ng pagpapala. Biglang kumati ang kanang palad ko. Hindi naman karaniwan na nangyayari yun unless na may magandang mangyayari sa totoo lang, sa katunayan hindi ako mapamahiin pero alam ko kapag nangyari yun pahiwatig na yun ng isang magandang pangyayari.

Na-alala ko pala na ang dami ko palang hahabulin... mga contest, mga papel, mga preperation ko para sa aking kaarawan. Haay, ang buhay talaga... buti na lang day off ko na bukas. Makakahinga na ako ng maluwag... sa tingin ko

Tapos nang umulan, padilim na rin ang kalangitan, at ang tangan ko ay ang pag-asa na ihinatid sa akin ng ulan.

Reclamation Project.
SLOW .... MAN WORKING

Haaay... parang bahay na matagal ko nang hindi na puntahan. Na miss ko rin palang site na ito. At dito nagsimula ang lahat lahat ng kalakohan ko sa buhay at sa blog. Sa katunayan ang original na name nito ay fokkersplace.blogspot.com, ni-rename ko na lang para masaya. Ika nga, ang hindi lumingon sa pinang galingan ay may hindi nagbayad (weh, korni). Anyway, Its recharging to see my FIRST blog ever. Aba ang haba ng sinulat ko...


lets start!!!

...
haba no? at tignan mo naman kung saan na ako nakaabot, at ano pa kaya ang maabot ko? Baka sa susunod na taon itong blog na ito ang ookrayin ko ng bagong blog in the future. Awww.. the mysteries of life. At dahil na balikan ko muna ang blogspot na ito ay upang ayusin ang network ko bilang blogger, pati na ang buhay ko. Kung dati suber bihira akong mag post dahil sa computer shop pa ako nag tataype, eh ngayon na may laptop na ako (sosyal at ang yabang). Ang blogspot na ito ay ang tatayuan ko ng updates sa aking mga ginagawa sa lahat, especially sa mga sinulat ko. Natutuwa ako dahil marami na akong nakikilalang blogger groups, tapos ang walang kamatayang friendster, facebook, multiply, at twitter (as of 10:20 AM, March 4, 2009). Kaya if ever na may mangyaring (illusyong) book lauch or anything about me, mas mainam na dito ko na lang ilagay. Bukas pa rin ang tahanan kong ito para sa iyong mga komento, suggestions and all that dito. Yes, para akong carrinderiang bukas sa nais kumain.
Mga kapatid, iwasan lang po natin ang plagarism at awayan. Parang awa niyo na mahirap na ang Pilipinas at ang mundo , kaya huwag na po tayong magdagdag ng gulo pa. Eh pwede naman maging masaya ang lahat eh. O siya, siya maglilinis muna ako dito kaya, bahala muna akong maglagalag sa cyberspace, at dumaan din kayo sa iba ko pang blogs , baka andun ang hinahanap niyo. Ok, ingat! (insert John Llyod smile *click*)